We bevinden ons in 1968. Het bandje "Iron Butterfly" had net aan de roem geroken met hun eerste album, wat weliswaar geen doorslaand succes was, maar het was opgevallen en had wat airplay gehad. Tijd dus voor een tweede album, en hoewel de band wat personele wisselingen kende, gingen ze er vol voor.
Ze waren daarvoor naar Hempstead, New York getrokken, waar ze in de Ultrasonic Studios op 27 mei 1968 de titeltrack van het album opnamen: "In-A-Gadda-Da-Vida". Volgens de verhalen zou het oorspronkelijk "In The Garden Of Eden" heten, maar zanger (en schrijver) Doug Ingle was waarschijnlijk of dronken of had wat teveel LSD tot zich genomen, dat bij het melden van de titel aan drummer Ron Bushy het overkwam als de latere titel. Tijdens de opnames was er volgens Doug Ingle ruimte gelaten in het nummer voor improvisaties, en dat was uiteindelijk ook wel te merken. Het nummer duurde op het album ruim 17 minuten, en nam de hele B-kant in beslag. Het wordt gezien als 1 van de nummers die de transitie van psychedelische muziek naar heavy metal maakten; het heeft van beide stromingen kenmerken.
Het bleek een sensatie te zijn toen single en album uitkwamen in juni 1968, zij het dat de single zwaar ingekort werd; er bleven nog geen 3 minuten van over op de single zoals die in de Verenigde Staten uitkwam. Op sommige releases (zoals die in Frankrijk) werd op de A-kant van de single het gezongen stuk gezet, en op de B-kant een stuk instrumentaal; de Nederlandse single versie was ruim 4 minuten lang.
Zowel de single als het album werden een succes. De single werd een top 10 hit in Nederland, en het album was het best verkochte album in 1969 in de Verenigde Staten, goed voor een gouden album. Toen in 1976 voor het eerst een platina plaat mocht worden uitgereikt, ging die eer naar dit album van Iron Butterfly. In de loop der jaren zijn er wereldwijd ruim 30 miljoen exemplaren van verkocht...
