De platenconnectie van deze week gaat een keer niet over de artiesten die je op het podium ziet, maar juist over de muzikanten daarachter. De sessiemuzikanten die de studio in komen, hun ding doen, betaald worden en weer gaan. Want de gemiddelde muziekliefhebber kent natuurlijk de namen van alle Beatles en Rolling Stones, maar dat Hal Blaine drummer is of Carol Kaye bassist, dat zijn dingen die minder bekend zijn.
Toch spelen zij, samen met een aantal andere sessiemuzikanten, op heel veel hits - zoveel zelfs dat deze groep een eigen naam kreeg: The Wrecking Crew. Vanaf begin jaren 60 tot in de jaren 80 zijn ze op heel veel hits te horen - soms zelfs terwijl het publiek dacht dat de eigenlijke bandleden op de plaat te beluisteren zijn. Een voorbeeld hiervan zijn The Beach Boys; bandleider Brian Wilson was steeds vaker in de studio te vinden, ging ook niet meer mee naar optredens, en gebruikte voor bijvoorbeeld Help Me Rhonda en Good Vibrations naast de stemmen van zichzelf en de andere Beach Boys voornamelijk de muzikale kwaliteiten van The Wrecking Crew.
Ook op platen van Simon & Garfunkel, Cher en Glen Campbell zijn ze horen, bijvoorbeeld op zijn grote hit Rhinestone Cowboy. Een ander voorbeeld waarop de kwaliteiten van de sessiemuzikanten goed naar voren komen is MacArthur Park in de originele versie van Richard Harris.
