We kijken in de platenconnectie van deze week niet op een eurocentje meer of minder. 2 platen waarvan de kosten, voor die tijd, gigantisch waren om ze te produceren.
Allereerst gaan we naar de jaren 60. Het legendarische album Sgt Pepper van The Beatles kostte toendertijd £25,000 om opgenomen te krijgen, naar moderne maatstaven ligt dat boven een een half miljoen euro. Nadat de Fab 4 jarenlang geconfronteerd waren met gillende fans besloten ze te stoppen met touren en zich volledig toe te leggen op de opnames van nieuw materiaal: en dat mocht wat kosten. Het zou opgaan aan een grote trukendoos in de studio en een 40-koppig orkest om het geluid te produceren wat ze voor ogen (of oren) hadden. Het geld zou ruimschoots terugvloeien want het werd 1 van de meest invloedrijke albums van het groepje.
Toen Lindsey Buckingham na het succes van Rumours de vrije hand kreeg om zich met Fleetwood Mac uit te leven in de studio was dat niet aan een dove gericht. Hij stortte zich vol op het project "Tusk", en de kosten bleven maar oplopen.Voor het kleinste geluidje werden kosten nog moeite gespaard, opnames werden steeds overnieuw gedaan, het zou een dubbel album worden (dus dubbel de kosten) en de teller bleef uiteindelijk steken op (omgerekend) ruim 1,5 miljoen euro. Hoewel er een aantal goede nummers op het album staan, en het tegenwoordig best wel gewaardeerd wordt, kan het met 4 miljoen verkochtte exemplaren niet in de schaduw staan van z'n legendarische voorganger (23 miljoen exemplaren over de toonbank).
