Vandaag is de 69e verjaardag van Tony Banks, bekend als toetsenist en mede-oprichting van de band Genesis. De geschiedenis van de band zal in grote lijnen bekend zijn: een groepje muzikanten die in 1967 bij elkaar kwam en Folk achtige muziek gingen maken, terwijl ze rond 1970 meer de richting van progressieve rock zouden gaan. Al vanaf de oprichting zat dus Tony Banks bij de band, evenals Mike Rutherford en Steve Hackett op gitaar en zanger Peter Gabriel. Op zoek naar een vervangende drummer kwamen ze uit bij Phil Collins. Die laatste zou in de geschiedenis van de band een belangrijke rol gaan spelen toen in 1975 Gabriel besloot een solo carriere na te streven, en Collins ook zanger werd voor de band.
Daar waar veel mensen dachten dat het vertrek van Gabriel het einde van de band zou betekenen, opende het nieuwe deuren voor de achtergebleven leden. Langzaamaan werd het progressieve van de rock ingewisseld voor een meer populaire stijl rock, en de successen zouden alleen maar groter worden dan de periode waarin Gabriel nog zanger was. De platenconnectie van deze week bestaat dan ook uit dat gegeven: bands waarvan men dacht dat ze door het vertrekken van de zanger ten onder zouden gaan, maar als een phoenix herrezen en zelfs de vroegere successen zouden overtreffen.
Een ander voorbeeld van zo'n band is natuurlijk Pink Floyd. Ontstaan in 1965 en vooral geconcentreerd rondom zanger Syd Barrett. Toen hij, net nadat gitarist David Gilmour in december 1967 de band kwam versterken, in april 1968 de band verliet, bleef de rest achter met een legendarisch album op het CV (The Piper At The Gates Of Dawn) en vooral ook zoekende naar het vervolg. Roger Waters stapte naar voren als leadzanger en de band ging verder; resulterende in nog grotere success als Dark Side Of The Moon, Wish You Were Here en The Wall. Dat de band Barrett niet vergeten was bleek wel uit het Wish You Were Here album (waarvan de titel naar verluid naar Barret verwijst) met daarop de ode aan Barrett: Shine On You Crazy Diamond: S-Y-D.
