Vorige week waren we in de jaren 60 met de platenconnectie, dit keer gaan we door decennia.
We beginnen in de 19e eeuw toen door Stephen Foster een inmiddels traditional geschreven werd met de titel Oh Susanna. Een melodietje en tekst wat inmiddels al heel vaak opgenomen is, en wat in 1963 zijn weg vond richting de pen van ene Tim Rose. Hij behield de tekst met een paar kleine aanpassingen, maar schreef volledig nieuwe muziek voor de track en noemde het "The Banjo Song". HIj nam het op met het trio waar hij op dat moment in zat, The Big 3, waarin ook een dame zat die na wat omzwervingen zou belanden in een kwartet wat wereldhits zou scoren tijdens de Flower Power: Mama Cass Elliott van de Mama's & Papa's.
In de jaren 60 was er in Den Haag een bandje wat redelijk succesvol was: The Motions. Leidende figuur hierin was Robbie van Leeuwen, hij schreef veel voor de band en had een uitgesproken muzikaal talent. Toen hij uit de Motions stapte in 1967 richtte hij een nieuw bandje op, Shocking Blue, en na wat proberen met zangers (o.a. Barry Hay bedankte voor de eer) werd een zangeres aangetrokken die de band mede op de kaart zou zetten: Mariska Veres. Send Me A Postcard en Long And Lonesome Road deden het wel aardig in de Nederlandse Top 40, maar toen Robbie van Leeuwen zijn volgende creatie op de plaat liet zetten was het raak: Venus werd een wereldhit, en zou later nog diverse malen gecovered worden, waaronder in de jaren 80 door Bananarama. Verder was het onderdeel van de Stars on 45 medley die, evenals de al genoemde versies, ook op de eerste plaats van de Amerikaanse Billboard lijst kwam - een prestatie (3x op #1 met hetzelfde nummer) waarin de song van Robbie van Leeuwen uniek is.
Hoewel... de song van Robbie van Leeuwen...? Als je "The Banjo Song" en "Venus" naast elkaar legt lijkt de melodie wel erg erg veel op elkaar. Jaren later wordt Robbie van Leeuwen er door Leo Blokhuis op geattendeerd en reageerde hij lakoniek. Ook de bedenker van de melodie, Tim Rose, heeft er nooit werk van gemaakt - hij had tenslotte ook de tekst overgenomen van Stephen Foster en er zijn naam onder gezet...
