De platenconnectie van deze week is er 1 die wat verder gaat dan dat je op het eerste gezicht zou denken.
We beginnen met een legendarische Ierse band uit Dublin. Opgericht in 1976 en nog steeds actief in de originele bezetting van Bono, the Edge, Adam Clayton en Larry Mullen Jr. Na hun eerste EP met 3 nummers in 1979 kwamen ze in 1980 met hun debuut album "Boy". Het was een redelijk succes en tevens het begin van de samenwerking tussen U2 en producer Steve Lillywhite, een samenwerking die ook in de daaropvolgende albums "October" (1981) en "War" (1983) doorgezet zou worden. Daarna besloot de band met andere producers verder te gaan, maar Lillywhite, ook bekend van producties voor o.a. The Simple Minds, bleef bij de band betrokken.
In 1986 werkte de band aan het album The Joshua Tree, een album geproduceerd door Daniel Lanois en Brian Eno, waarbij de band van de platenmaatschappij een deadline gesteld had gekregen om het album klaar te hebben op 15 januari 1987. In december 1986 nam U2 contact op met Steve Lillywhite, omdat ze de singles voor het album wat commercieler wilden laten klinken, en vroegen hem om wat tracks te remixen; de band was nog steeds aan het stoeien met het album en vooral de volgorde van de nummers op het album zorgde voor veel hoofdbrekens.
Op 14 januari, de avond voordat het album bij de platenmaatschappij ingeleverd moest worden, zat de vrouw van Steve Lillywhite in de studio. Toen ze hoorde van het probleem, begon ze wat te puzzelen, gaf een lijstje aan de band, en die keken er verwonderd naar. Het album viel op z'n plaats, de volgorde klopte. De band reageerde verwonderd, en Bono vroeg: "Hoe kom je op deze volgorde?". Haar antwoord: "Eerst mijn favoriete nummer, dan mijn op 1 na favoriete nummer, enzovoorts...". Het album werd gereleased, werd het snelst verkopende album in de Britse geschiedenis, stond bovenaan de hitlijsten in meer dan 20 landen en er zijn er meer dan 25 miljoen van verkocht - niet in de laatste plaats omdat het album qua volgorde goed in elkaar zat. De naam van de vrouw van Steve Lillywhite? Kirsty MacColl.
Kirsty werd geboren in 1959 en eind jaren 70 maakte ze haar eerste plaatopname: "They Don't Know", door haarzelf geschreven en in 1983 een hit voor Tracey Ullman. Het werd een klein hitje, ze bleef wat platen maken, maar echt succes bleef uit. In 1981 veranderde ze van platenmaatschappij, en kwam met "There's A Guy Works Down The Chip Shop Swear's He's Elvis", waarmee ze in de Britse Hitlijsten tot een 14e plaats kwam. Een album volgde, maar ook bij deze platenmaatschappij kwam ze op een dood spoor, en ze ging weer terug naar de firma waar ze in 1979 begon. Na een paar minder succesvolle singles coverde ze een nummer van Billy Bragg, "A New England", wat een hit werd in 1985. Toen ze daarop ging een tour maakte bleek dat ze podiumangst had, en dat zorgde ervoor dat haar de carriere niet echt van de grond kwam. Ze deed wel regelmatig wat als achtergrond zangeres op platen waar haar man bij betrokken was, o.a. van Big Country, Robert Plant, The Smiths en The Simple Minds. In 1987 kwam ze opnieuw in de Britse hitlijsten terecht dankzij een samenwerking met The Pogues, "Fairytale Of New York". Ze bleef muziek maken, maar het echt grote succes zou uitblijven. Kirsty kwam op 18 december 2000 om het leven toen ze op vakantie in Mexico tijdens een duiktocht werd overvaren door een speedboot.
